ΕΓΩ ΟΜΩΣ Σ'ΑΓΑΠΩ.........

ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ, ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ,

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΟΥΒΕΝΤΑ,

ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΜΕΡΑ....

ΜΕ ΕΜΑΘΕΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟ,

ΜΕ ΕΜΑΘΕΣ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ,

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΕΣΥ.....

ΠΗΓΑ ΣΧΟΛΕΙΟ,

ΠΑΙΡΝΑΓΑΝ ΟΙ ΤΑΞΕΙΣ ΔΙΑΡΚΩΣ,

ΜΑ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ, ΛΙΓΟΣΤΕΥΕ ΣΥΝΕΧΩΣ.....

ΣΕ ΛΑΤΡΕΨΑ,

ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ, ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ,

ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΠΡΩΤΑ ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟ.....

ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,

ΜΕ ΕΠΑΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΑ,

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟΥΣΙΑ.....

Η ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ,

ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ,

ΓΙΑΤΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΗΤΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΣΤΗ ΣΑΝ ΦΥΛΑΚΗ......

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ,

ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΜΑΣ ΖΩΝΟΥΝ ΟΛΟ ΕΝΑ,

ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΝΑΧΗ ΑΓΩΝΙΖΕΣΕ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΡΕΝΑ.....

ΟΜΩΣ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ,

ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΣΑΝ ΟΞΥΓΟΝΟ,

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΜΕ'ΣΕΝΑ ΜΟΝΟ.....

ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ,

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ,

ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΧΤΥΠΩ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΜΟΥ ΓΝΕΦΕΙΣ.......

ΚΑΙ ΑΝ ΠΟΛΛΑ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ,

ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ ΛΙΓΑΚΙ,

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΓΙΑ ΝΑ'ΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ....

ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ,

ΔΕΝ ΕΨΑΞΑ, ΑΠ'ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΒΓΗΚΑΝ,

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΜΕ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ.....

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΕΙΩ,

ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΑΣ.......

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΟΥ.......

ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΑΠ'ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠ'ΟΛΑ, ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΕΛΕΙΑ.......ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ, ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ...ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΟΤΑΝ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΣΤΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΙΚΡΑ ΕΜΠΟΔΙΑ.....ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ, ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ ΜΟΥ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΑΖΗΤΑ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΨΑΞΕΙ......ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ...ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΨΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΙ.....Ο ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΝΑΕΙ, ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.....ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΛΕΙΣΤΑ, ΠΑΡΑΘΥΡΟΦΥΛΛΑ ΚΛΕΙΣΤΑ, ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ......ΟΛΑ ΚΛΕΙΣΤΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΣΜΑ ΑΠΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΟΥ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ.....ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΕΤΡΑ, ΑΚΟΥΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ?? ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ, ΔΥΟ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΨΗ ΚΑΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ......ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΚΡΥΑ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΘΑΛΠΩΡΗΣ......ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΩ, ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΑ ΟΙΚΕΙΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΝΤΥΠΩΝΕΤΕ ΥΠΟ ΤΕΛΕΙΑ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, Ή ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΚΥΡΟΣ??.... ΕΙΠΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ, ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΟΥ ΘΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ ΕΔΩ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΟΥΝΕ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ, ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΟΥ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΧΩ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΜΟΥ.........

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΩ ΑΠΟ΄ΜΕΝΑ.........

ΒΛΕΠΩ ΕΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ.....ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ??? ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΧΝΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΕ΄ΜΕΝΑ.....ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΡΥΒΩ....ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ.....ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΡΙΤΗΣ.......ΒΟΥΛΙΑΖΩ ΣΕ ΣΙΩΠΕΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ.....Η ΩΡΑ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΟΙΤΑΖΩ ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΚΤΕΣ.....ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΕΝΑ ΘΕΛΩ, ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ.....ΕΣΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ......ΑΛΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΑΥΤΟ??? ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ Μ'ΑΚΟΥΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ......ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΕΜΕΛΕΙΑ, ΓΕΜΑΤΟ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΘΕΛΩ.....ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΣΕΝΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΜΟΣ, ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΟΥ.....ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.....ΟΥΤΕ ΕΣΥ, ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΧΤΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.....ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΔΙΝΑ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΑ, ΝΑ ΖΟΥΣΑ ΤΟ ΛΕΠΤΟ ΑΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ......ΠΑΙΡΝΩ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, ΚΟΒΩ ΔΕΣΜΟΥΣ, ΔΙΑΓΡΑΦΩ ΛΟΓΙΑ, ΜΑ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΛΥΓΙΖΩ ΣΑΝ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΟΤΑΝ ΦΥΣΑΕΙ Ο ΒΟΡΙΑΣ......ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΣΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ....ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ..........ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΙΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ, ΓΙ'ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕΧΡΙ Η ΜΟΙΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΛΟ Ή ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ....

ΥΓ. ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟ ΣΗΜΕΡΑ...........

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ......

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ,

ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ,

ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΝΩΝΕΙ,

ΤΟ ΚΡΥΟ, ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, Η ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ........

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΟΡΑΩ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΟΥ ΠΑΛΤΟ,

ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΩ,

ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ,

ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΓΩΘΗΚΕ ΠΟΛΥ, ΟΧΙ ΑΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ....

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ,

ΜΑ Η ΜΟΙΡΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ,

ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΕΠΕΣΕ ΠΥΚΝΟ,

ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΠΙΑ ΠΟΤΕ ΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ....

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΝΩ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΖΕΣΤΟ ΚΑΦΕ,

ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΤΗΝ ΘΑΛΠΩΡΗ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΕΧΘΕΣ,

ΕΧΘΕΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ,

ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΘΕΑΤΡΟ.....

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΘΗΡΙΑ,

ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟΣΟ ΟΙΚΕΙΑ,

ΜΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΝΩΘΩ,

ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ.....

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟ Η ΜΟΝΑΞΙΑ,

ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ, ΖΩΝΤΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΑ.......

"SUPERGIRLS DON'T CRY"......................

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ?? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΣΩΣΤΡΕΦΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ?? ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΟΥΜΕ ΑΔΥΝΑΜΟΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΟΝΤΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΨΟΥΝ ΑΝ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ....Ε, ΛΟΙΠΟΝ ΟΧΙ....ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ......ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ, ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ, ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΩ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ.....ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΗ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΝΑΝ ΤΕΛΕΙΟ ΕΑΥΤΟ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ. ΔΙΑΣΧΙΖΩ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΕΛΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΑΝΟΙΓΩ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΕΛΕΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΕΛΕΙΟ, ΜΟΝΟ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ....ΦΑΙΝΕΤΕ ΠΛΕΟΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΒΑΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ....ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ, ΦΙΛΙΚΕΣ Ή ΕΡΩΤΙΚΕΣ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΕΑΥΤΟΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ. ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΑΛΛΟ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΘΕΛΟΥΝ ΤΕΛΕΙΑ ΑΤΟΜΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΔΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ....ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.....ΜΕ ΛΟΓΙΑ, ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ, ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑ.....ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ....ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΖΟΡΙΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ....ΤΗΝ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ........

ΥΓ. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥΣ.....

ΠΡΟΣΩΠΑ.........

ΑΝΟΙΓΩ ΤΗΝ ΑΚΟΥΑΡΕΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙ. ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ. ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΦΗΣΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ. ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΔΙΟΡΑΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΟΙΡΑ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, Ή ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΤΥΧΑΙΑ?? ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΟΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΗΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ....ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΟΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ...ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΩΦΕΛΗΘΗΚΑ ΑΝ ΚΑΙ ΜΑΚΡΥΠΡΟΘΕΣΜΑ....ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ Ή ΟΧΙ. ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ?? ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΡΙΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ...ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΕΝΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΝ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΑΝ ΜΕ ΑΦΗΝΑΝ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ....ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΕΧΤΩ....ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΒΑΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΞΥΠΝΗΣΕ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ....ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ, ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.....ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΗΚΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΟΥ, ΝΑ ΣΠΑΣΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ "ΦΙΛΟΥΣ" ΜΟΥ.....ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ?? ΜΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΠΑΓΩΝΕΙ ΤΙΣ ΦΩΝΗΤΙΚΕΣ ΜΟΥ ΧΟΡΔΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ " ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ"......

H ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ.........

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΦΕΛΕΙΑ....ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΛΛΑ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΗ ΑΦΕΛΕΙΑ....ΛΕΩ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ 20 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΑΦΕΛΗΣ.....ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΝΑ ΨΕΜΑ, ΜΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΑΚΡΙΒΑ......ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ.......ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΠΕΤΑΞΕ ΣΑΝ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ ΣΤΥΛΟ......ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΜΙΑ "ΚΑΛΗ" ΜΟΥ ΦΙΛΗ.......ΤΗΣ ΣΤΑΘΗΚΑ, ΤΗΝ ΣΤΥΡΙΞΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΛΟΓΟ.....ΠΟΣΗ ΑΦΕΛΕΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΦΕΡΟΤΑΝ ΕΤΣΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΡΝΑΓΕ ΔΥΣΚΟΛΑ.....ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΩΦΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ.....ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΚΑΠΟΤΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΩ, ΜΕ ΗΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ......ΜΑΥΡΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ........ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΤΩ, ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ......ΕΦΤΑΣΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ.....ΜΙΑ "ΑΔΕΡΦΙΚΗ" ΣΧΕΣΗ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΟΥ ΑΒΕΛ ΚΑΙ ΚΑΙΝ......ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ.....ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΥΚΝΥ ΟΜΙΧΛΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ....ΑΥΤΟ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΟΜΩΣ.......ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ.....??? ΓΙΑΤΙ........??

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ............

ΣΤΑ ΠΙΟ ΒΑΘΕΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ.....ΦΕΡΝΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΑΘΩΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ....ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ......ΚΟΙΤΑΞΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΕΨΑΞΑ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΑΝΑΒΙΩΣΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ.....ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΓΕΜΑΤΟ ΕΛΠΙΔΕΣ......ΕΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ.....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΖΟΥΣΑΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΦΕΡΘΟΥΜΕ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ......ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ...ΑΝ ΜΠΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ.....ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΛΟΓΙΚΗ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ...ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ....ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΤΡΥΓΙΡΙΖΟΥΝ, ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ....ΕΤΣΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ, ΦΑΝΤΑΖΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΗ.....ΣΗΜΕΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΩ ΝΟΗΜΑ.....ΞΕΡΩ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ...ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΦΤΑΙΝΕ ΦΟΒΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ, ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΜΕ ΠΙΚΡΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΦΤΑΙΝΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΗΞΕΡΑ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΓΕΛΑΣΤΙΚΑ.....ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ....ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ, ΧΩΡΙΣ ΔΟΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ, ΠΕΡΙΤΡΥΓΙΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΓΕΛΑΕΙ.....ΓΕΛΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΕ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΑΥΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ....ΤΟΝ ΜΙΣΩ....ΤΟΝ ΖΗΛΕΥΩ.....ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ....ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ....ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.....ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.....ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ.......

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ....ΕΔΩ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ....ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΩ, ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΔΩ....ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ,ΣΑΝ ΝΑΥΑΓΟΣ ΣΕ ΝΗΣΙ ΕΡΗΜΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΜΟΡΦΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ...ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ....ΟΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΑΠΛΟ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ, ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ....ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ...ΑΝΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΙΑΡΟΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΜΟΥ...ΙΣΩΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΤΩΝΩ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ??ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΕΑΤΕΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΕΡΓΟ.....ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΟΜΩΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΞΕΧΝΑΝΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΕΣ, ΞΕΧΝΑΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ...ΞΕΧΝΑΝΕ......ΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΜΙΑ ΡΩΓΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΞΕΧΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ.....ΚΑΘΕ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΑΝΑΒΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΟΡΓΗΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΠΕΝΔΥΣΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ "ΚΡΕΜΑΣΕ"......Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΕ ΖΩΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΟΥΜΕ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ή ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΜΑΣ....?

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ......

ΕΧΩ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΖΩ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΥΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ....ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.....ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΙ, ΟΜΩΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΩ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ.....ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΛΥΜΜΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΜΕΡΑ.....ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ ΜΙΑ ΠΙΚΡΙΑ ΕΧΩΝΤΑΣ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΜΑΧΕΣ. Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΙ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΑΓΑΠΗΘΗΚΑΝ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΙΣΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟΥΣ. ΛΟΓΙΑ ΠΙΚΡΑ ΦΑΡΜΑΚΕΡΑ ΘΙΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΡΥΠΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΕΝΟΣ ΡΟΔΟΥ... ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ, ΓΝΩΡΙΜΑ, ΓΕΛΑΣΤΑ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΠΟ ΠΙΣΩ. ΑΓΑΠΑΝΕ ΑΛΛΑ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΘΑΜΠΩΜΕΝΟ ΓΥΑΛΙ......ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΝΥΜΠΟΡΗ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΩ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΚΤΗ. ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ, Η ΚΟΥΡΑΣΗ, Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΖΗΤΩ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΔΕΜ. ΤΟΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ... ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΛΙΑΚΑΔΑ, ΚΑΙ ΝΗΝΕΜΙΑ.....ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΚΑΙ ΧΕΙΜΕΡΕΣ....ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΖΕΣΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΠΟΥ ΤΥΦΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΤΙΕΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΟΥΣ.....ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ....ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΩ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ....ΟΧΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΩΡΑ. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΩ....ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΨΑΧΝΩ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΣ ΓΙΑ ΠΟΥ...ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ ΛΟΙΠΟΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΣΟΥ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΩ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΘΩ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΒΡΕΙ ΠΟΤΕ....ΟΜΩΣ ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ, ΟΣΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ, ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΩ ΓΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΕΜΕΝΑ...ΚΑΙ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΘΑ ΨΑΞΩ ΝΑ ΤΑ ΒΡΩ, ΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΧΙΛΙΑ ΚΥΜΑΤΑ....ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΡΦΩΘΕΙ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ...ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ....ΑΡΑΓΕ ΕΣΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

ΓΙΑ'ΜΕΝΑ???

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ

ΑΓΟΡΑΣΑ ΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ, ΜΕΣΑ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΕΣ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ.....ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ.....ΤΟ ΚΟΙΤΑΖΩ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ.....ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΣΕΙΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΠΟΙΟΝ.....ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΞΥΜΟΡΟ ΣΧΗΜΑ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ....ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ, Ή ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ......ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ...ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ, ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ? ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ'ΣΕΝΑ.....ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΑΠΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΙΩΘΩ.....ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟ ΔΙΧΩΣ ΑΛΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΖΗΤΑΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΤΡΕΛΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ......ΕΣΥ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΙΟ ΤΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΣ....ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΙΔΗΣΗ......ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ......ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ ΞΑΝΑ......ΜΙΑ ΦΥΓΗ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΟΔΥΝΗΡΗ.....ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΚΛΑΜΜΑΤΑ, ΠΟΝΟ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ......ΑΝ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ?? ΜΟΥ ΛΕΣ ΜΗΝ ΜΑΣ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ, ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ.....ΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ, ΕΣΥ ΔΙΑΦΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Η ΙΔΙΑ......ΕΝΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ Η ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΛΙΜΑΝΙΟΥ, ΕΝΟΣ ΠΛΟΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ.....ΘΑ ΞΕΜΑΚΡΑΙΝΕΙΣ, ΘΑ ΧΑΝΕΣΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΜΟΥ, ΤΩΝ ΦΟΒΩΝ ΜΟΥ....ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΡΑΒΙ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ? ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ, Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΛΕΩ Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ.....ΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ, ΕΝΑ ΦΙΛΙ, ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΕΔΩ ΣΕ'ΜΕΝΑ....ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΜΕ ΜΙΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ....ΜΑΛΛΟΝ ΟΜΩΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΦΙΛΙ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΕΔΩ....ΣΑΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΘΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ, ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ.......

ΑΔΕΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...........

ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΕΔΩ, ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΚΟΥΤΙ, ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΜΟΝΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.....ΜΟΝΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ, ΜΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΦΩΤΟΣ....ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΧΩΡΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΙΑ, ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΕΙ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΙΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΥΠΑΚΟΥΕΙ....Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ.......ΓΕΛΑΓΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ, ΤΙ ΕΙΡΩΝΙΑ, ΝΑ ΑΠΟΖΗΤΩ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΩ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΧΡΩΜΑ, ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΟΠΩΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΤΗΣ, ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ.....ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΞΩ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΗΠΩΣ ΦΑΝΕΙΣ, ΗΡΘΕΣ ΧΘΕΣ, ΑΠΟΚΛΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.....ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΑΤΗΛΟ......ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ, ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ....ΟΙ ΑΤΕΡΜΟΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΤΥΡΑΝΝΑΝΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΓΑΛΗΝΕΨΩ....ΠΑΙΡΝΩ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ.....ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ....ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ, ΠΡΕΠΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΣΤΗΝ ΔΕΙΞΕΙ....ΠΟΣΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΝΕΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΠΛΗΡΗ ΟΡΙΣΜΟ....ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΔΕΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΜΕ ΑΝΗΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΦΟΡΕΣ....Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ....ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΕΝΩ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ....ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΠΟΤΕ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ....ΚΑΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙ'ΑΥΤΟ.....

ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ'ΔΙΝΑ.......

ΟΛΟΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ.....ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΤΟΣΟ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΘΕΤΗ....ΕΥΤΥΧΙΑ, ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ 'Η ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.....ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ.....ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΕ ΚΡΑΤΑΝΕ ΔΕΣΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ Μ'ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ.....ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ, ΜΕ ΦΙΛΑΣ ΜΑ ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΟΥ.....Ο ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΣ ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ....ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ.....ΔΙΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΥΠΟΠΤΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ?? ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ, ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΩ, ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ......ΣΑΝ ΒΑΡΥ ΜΑΥΡΟ ΠΕΠΛΟ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ, ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.....ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ.....ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΝΙΩΘΩ ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΤΡΟΜΑΞΩ ΜΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΥΡΑΝΑΝΕ??ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΒΥΣΣΟ ΠΑΛΕΥΩ ΝΑ ΒΡΩ ΛΙΓΟ ΦΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ.....ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΓΑΛΗΝΙΟΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ......ΑΓΑΠΗ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΕΛΑ, ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ.....ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ??ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ??ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΝΙΩΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ????

ΥΓ: ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ......ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ......

ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ.....

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΑ...ΣΤΑ ΜΕΡΟΙ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΟΛΥ....ΗΞΕΡΑ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΑΥΤΗΣ...ΚΑΘΕ ΠΑΓΚΑΚΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΚΑΘΕ ΣΤΕΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ....ΕΚΕΙ ΕΚΛΑΨΑ, ΓΕΛΑΣΑ, ΠΟΝΕΣΑ, ΧΤΥΠΗΣΑ, ΕΠΑΙΞΑ.....ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΣΩΡΟ ΞΕΧΥΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΗ, ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΝΑΚΡΙΒΟΥΣ, ΣΕ ΛΟΓΙΑ ΕΙΛΙΚΡΗΝΗ.....ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΚΑΙ....ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ...ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΙΔΙΟ....ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΞΕΝΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΥ....ΟΥΤΕ Η ΑΥΛΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΜΟΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΤΑ ΓΝΩΡΙΜΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΔΩΝ ΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΒΟΛΤΑ....ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΕΤΡΕΞΑ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΑ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ.....ΤΟ ΠΑΡΚΟ, ΟΙ ΚΟΥΝΙΕΣ...ΟΧΙ, ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ....ΦΥΛΑΓΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ,ΠΟΥ ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΛΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ....ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΕΛΕΙΑ ΜΟΥ...ΑΦΟΥ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΙΔΙΟ...ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΕΡΟΙ, ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ....ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΧΘΡΟΙ, ΑΓΑΠΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΣΟΙ, ΠΑΡΚΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ....ΕΣΥ, ΠΟΥ ΠΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ.....ΟΛΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΙΔΙΟ....ΕΝΑΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΤΩΡΑ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ....ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ? ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΑΛΕΥΩ ΝΑ ΒΡΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΡΝΗΘΩ.....

ΕΣΥ....

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΩΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ....ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ....


ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ, ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΠΡΩΙΝΑ....


ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΦΩΝΑΞΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ


ΟΜΩΣ ΜΥΣΤΙΚΟ, ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ....

ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΟΝΕΣΩ...ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ'ΣΕΝΑ....ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ....ΠΟΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΑΞΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ, ΠΟΛΛΕΣ ΠΙΚΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΕΡΑΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ....ΕΣΥ, ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ, ΛΟΥΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΔΙΧΩΣ ΔΟΛΟ, ΔΙΧΩΣ ΣΚΟΠΟΥΣ, ΔΙΧΩΣ ΕΠΕΙΔΕΞΙΑ ΛΟΓΙΑ....ΕΣΥ, ΣΤΕΚΕΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΥΒΕΣΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟΥΣ....ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΟΥ....ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΦΡΑΓΙΣΤΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΥΤΟ ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ...ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ...ΛΟΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΕ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ Η ΖΩΗ, ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΕΔΩ ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ. ΕΜΕΙΣ ΔΥΟ ΣΙΩΠΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΘΟΡΥΒΟ....ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΕΚΕΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ, ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΝ......

ΗΘΕΛΑ......

ΗΘΕΛΑ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ,

ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΣΟΥΝΑ ΕΣΥ...

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ,

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ Σ'ΑΓΑΠΩ...

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ, ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΨΕ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ, ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΣΕ ΑΠΟ ΦΩΣ

ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ....

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΠΟΥ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ, ΑΓΑΠΗ,

ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΙΝΕΣ ΚΑΗΜΟΣ

ΣΤΗ ΘΥΜΗΣΗ ΜΟΥ.....

ΗΘΕΛΑ, ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ,

ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΣΟΥΝΑ ΕΔΩ....

ΤΑ'ΧΑΜΕ Η ΖΩΗ ΜΑΖΙ,

ΘΑ'ΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ...

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΨΕ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ, ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΣΕ ΑΠΟ ΦΩΣ

ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ...

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΠΟΥ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ,ΑΓΑΠΗ,

ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΙΝΕΣ ΚΑΗΜΟΣ

ΣΤΗ ΘΥΜΗΣΗ ΜΟΥ....

ΗΘΕΛΑ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ,

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΣΟΥΝΑ ΕΣΥ......

"ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ....."

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΗ....

ΤΟΛΜΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ...ΟΧΙ ΠΟΛΛΑ, ΟΧΙ ΜΕΓΑΛΑ, ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΩΡΑΙΑ...ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΗΚΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ....ΑΙΣΤΑΝΘΗΚΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ...ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΡΕΥΣΤΗ ΓΙΑΤΙ ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ...Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΒΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ.....Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΧΑΝΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΕΙΧΕΣ ΚΑΝΕΙ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΝΗΘΕΙΣ....ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΦΗΝΕΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΑΝ ΕΝΘΥΜΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΕΧΩ ΤΟΣΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΣΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ, ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ? ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΩ ΜΕΛΟ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΛΥ....ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΗΣ, ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΟΥΝ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ....ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΤΕ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ, ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ...ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΠΤΑΣΙΑ.....ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ, ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ....ΜΕ ΓΑΛΗΝΕΥΕΙ ΟΠΩΣ Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ...ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΚΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΑΙΔΙ....ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΝΑΩ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΚΟ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑ ΚΡΥΦΤΟ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ...ΦΕΥΓΕΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΣΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΙ, ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ.....ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΓΚΡΙΖΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ, ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΜΑΣ...ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ....ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΜΑΣ.....ΟΛΟΙ ΘΑ ΓΕΛΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ "ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ" ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ....Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ....ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΛΟΓΙΑ...

"ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ...... "

"http://www.youtube.com/watch?v=_EYkyhjc6FE

OI ΑΓΝΩΣΤΟΙ

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ...ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΘΕ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΚΑΘΕ ΡΥΤΙΔΑ, ΚΑΘΕ ΣΗΜΑΔΙ...ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ, ΤΗΝ ΧΑΡΑ,ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΚΥΤΑΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΖΗΤΑΝΕ, ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΜΑΘΩ...ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ, ΝΑ ΜΕΘΥΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΟΜΩΣ...ΔΥΟ ΓΝΩΣΤΟΙ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΟΒΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΦΤΑΝΩ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ....Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ...ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΓΙ'ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ...ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ...ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΑΝ ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ...ΤΟ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ, ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΟ, ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, ΑΠΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟ....ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΕΙΔΩΛΛΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ...ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΣΟΣ? ΠΩΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ? ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΒΓΑΖΩ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΙΔΕΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. ΕΣΥ....ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΣΕ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ...ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ....

ΟΙ 4 ΕΠΟΧΕΣ

ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. ΜΕ ΔΡΟΣΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΟΥ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΑΡΕΝΕΙΣ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ. ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ, ΜΙΑ ΚΡΥΟ, ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ. ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ, ΣΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΒΟΛΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ, ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ ΧΩΡΙΣ ΟΜΠΡΕΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΗ ΔΡΟΣΙΑ ΤΗΣ, ΝΑ ΜΥΡΙΣΩ ΤΟ ΧΩΜΑ, ΤΑ ΦΥΛΛΑ, ΤΗ ΓΗ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ. ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΗΛΙΟ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΩ ΡΑΚΕΤΕΣ. ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ. ΨΥΧΡΟΣ, ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ....ΚΑΘΟΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΤΖΑΚΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΜΕ, ΛΕΜΕ ΑΝΕΚΔΟΤΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ. ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΚΑΦΕ. ΕΙΣΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ, ΠΥΚΝΟΣ, ΔΥΣΒΑΤΟΣ....ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΣΟΥΧΤΕΡΟ, ΠΟΝΑΕΙ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΠΟΝΑΝΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ ΚΑΙ ΠΑΙΖΩ ΧΙΟΝΟΠΟΛΕΜΟ...ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΡΑΤΣΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΝΑΜΕ ΕΝΑΝ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΓΕΛΑΓΑΜΕ ΠΟΥ ΠΕΦΤΑΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΟ. ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ. ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΡΩΜΑ, ΓΟΗΤΕΙΑ, ΧΡΩΜΑΤΑ....ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΡΕΛΕΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΟΥ ΚΛΕΒΩ, ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ. ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΣ, ΠΕΡΙΠΛΟΚΟΣ, ΑΛΛΑΖΟΝΑΣ...ΚΟΒΩ ΜΙΑ ΑΝΕΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΝΩ. ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΚΑΥΤΟΣ, ΛΑΜΠΕΡΟΣ, ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ....ΚΑΝΩ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣ. ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕ ΝΗΣΙΑ, ΞΕΦΑΝΤΩΝΟΥΜΕ, ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ. ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΔΗΓΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑΣΤΡΟ ΟΥΡΑΝΟ, ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΜΕ ΜΕΘΑΣ, ΜΕ ΤΡΕΛΕΝΕΙΣ, ΜΕ ΟΔΗΓΕΙΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ. ΠΕΝΤΕ ΦΙΛΟΙ, ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.....ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΠΟΤΕ ΔΑΚΡΥΑ...ΕΜΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΙΚΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ....ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ. ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ....ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΛΩ. ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ...ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΑΣ....

ΣΑΝ ΣΚΙΑ.....

ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΚΡΥΣ ΑΠΛΩΝΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ. ΜΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΕΟΦΩΡΟΣ. ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΣΟΥΧΤΕΡΟ. ΘΟΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΙ ΔΙΑΒΑΤΕΣ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΤΡΕΧΕΙ....ΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΤΙ ΘΕΛΩ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΔΕΝΤΡΑ, ΘΑΛΑΣΣΑ, ΑΣΤΕΡΙΑ...ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΣΥ, ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΟΤΕ ΕΡΧΕΣΑΙ, ΠΟΤΕ ΦΕΥΓΕΙΣ....ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ....ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΑΡΑ ΠΙΑ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΖΟΥΝ, ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΝΕ. ΠΑΤΑΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΓΚΑΖΙ. ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΓΑΛΑΖΙΟ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ Μ'ΑΡΕΣΕΙ. ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ. ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ Κ ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΒΡΑΧΟ. Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΓΕΙΑ, ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΟΛΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ. ΛΕΥΚΟΣ ΚΑΠΝΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΩ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ. ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΕ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΕΣΕΝΑ...ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΚΟΨΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΣ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΑΤΩΣΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ...ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ....ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΖΩ, ΣΕ ΧΤΥΠΑΩ, ΣΕ ΒΡΙΖΩ, ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ...ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ...ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ, Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ...ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΣΕ ΚΟΙΤΑΩ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΤΙ ΓΝΩΡΙΜΟ ΣΤΗ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΤΙ...ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ..ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΜΑΥΡΟ ΒΛΕΠΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ. ΣΟΥ ΛΕΩ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ....ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ, ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΑΙΔΙ, ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΚΕΥΑΖΕΤΕ. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΨΙΘΥΡΟΣ ΣΕ ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ. ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ, ΧΑΝΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙΣ, ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ....ΠΟΣΟ ΑΒΟΗΘΗΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΣΑΙ....ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΑ...ΖΗΣΕ ΕΚΕΙ, ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΟΥ. ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ, ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ....ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

Ο ΒΥΘΟΣ

ΒΡΕΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕ ΛΙΤΑ ΜΑΛΛΙΑ. Ο ΑΕΡΑΣ ΠΑΓΩΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΕΚΕΙ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ. ΚΟΙΤΑΖΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ. ΒΓΑΖΩ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ...ΝΙΩΘΩ ΕΝΑ ΥΓΡΟ ΧΑΔΙ ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ. ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΧΟΝΤΡΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΒΡΟΧΗΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ. ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ, ΣΕ ΑΛΛΟ ΤΟΠΟ, ΜΑΚΡΙΝΟ, ΞΕΝΟ, ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ...ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΟΡΑΤΗ....ΒΛΕΠΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ, ΦΟΡΑΕΙ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ...ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΦΕΥΓΕΙ ΜΑΚΡΙΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΠΕΤΑΕΙ ΣΑΝ ΑΕΡΙΚΟ...ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΩ "ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΜΕ, ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ?" ΑΛΛΑ ΔΕΝ Μ'ΑΚΟΥΕΙ....ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ....ΠΡΟΧΩΡΑΩ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ...ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΣΗ ΜΟΥ....ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ ΕΧΕΙ ΑΠΛΩΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΜΕ ΠΑΕΙ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ, ΓΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΤΗΣ, ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΗΣ....ΟΛΑ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΣΑΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ....ΑΓΚΑΛΙΕΣ, ΦΙΛΙΑ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ, ΓΙΟΡΤΕΣ, ΓΕΛΙΑ, ΚΛΑΜΜΑΤΑ, ΕΚΔΡΟΜΕΣ, ΠΑΡΑΛΙΕΣ, ΦΕΓΓΑΡΙΑ....ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ....ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ? ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ...ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ, ΝΑ ΑΓΑΠΩ, ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ....ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΙΚΡΟ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΒΕΒΑΙΟ....ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΕΧΩ....ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ......ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΥΝΙΚΗ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΧΑΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΓΩΤΟ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΑΙΡΝΑΕΙ.....ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ.....ΑΠΛΑ ΤΟ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ.....