ΕΣΥ....

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΩΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ....ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ....


ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ, ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΠΡΩΙΝΑ....


ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΦΩΝΑΞΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ


ΟΜΩΣ ΜΥΣΤΙΚΟ, ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ....

ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΟΝΕΣΩ...ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ'ΣΕΝΑ....ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ....ΠΟΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΑΞΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ, ΠΟΛΛΕΣ ΠΙΚΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΕΡΑΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ....ΕΣΥ, ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ, ΛΟΥΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΔΙΧΩΣ ΔΟΛΟ, ΔΙΧΩΣ ΣΚΟΠΟΥΣ, ΔΙΧΩΣ ΕΠΕΙΔΕΞΙΑ ΛΟΓΙΑ....ΕΣΥ, ΣΤΕΚΕΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΥΒΕΣΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟΥΣ....ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΟΥ....ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΦΡΑΓΙΣΤΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΥΤΟ ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ...ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ...ΛΟΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΕ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ Η ΖΩΗ, ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΕΔΩ ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ. ΕΜΕΙΣ ΔΥΟ ΣΙΩΠΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΘΟΡΥΒΟ....ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΕΚΕΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ, ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΝ......

ΗΘΕΛΑ......

ΗΘΕΛΑ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ,

ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΣΟΥΝΑ ΕΣΥ...

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ,

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ Σ'ΑΓΑΠΩ...

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ, ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΨΕ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ, ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΣΕ ΑΠΟ ΦΩΣ

ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ....

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΠΟΥ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ, ΑΓΑΠΗ,

ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΙΝΕΣ ΚΑΗΜΟΣ

ΣΤΗ ΘΥΜΗΣΗ ΜΟΥ.....

ΗΘΕΛΑ, ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ,

ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΣΟΥΝΑ ΕΔΩ....

ΤΑ'ΧΑΜΕ Η ΖΩΗ ΜΑΖΙ,

ΘΑ'ΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ...

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΨΕ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ, ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΣΕ ΑΠΟ ΦΩΣ

ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ...

ΜΑ ΧΑΘΗΚΕΣ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΠΟΥ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ,ΑΓΑΠΗ,

ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΙΝΕΣ ΚΑΗΜΟΣ

ΣΤΗ ΘΥΜΗΣΗ ΜΟΥ....

ΗΘΕΛΑ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ,

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΣΟΥΝΑ ΕΣΥ......

"ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ....."

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΗ....

ΤΟΛΜΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ...ΟΧΙ ΠΟΛΛΑ, ΟΧΙ ΜΕΓΑΛΑ, ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΩΡΑΙΑ...ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΗΚΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ....ΑΙΣΤΑΝΘΗΚΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ...ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΡΕΥΣΤΗ ΓΙΑΤΙ ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ...Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΒΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ.....Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΧΑΝΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΕΙΧΕΣ ΚΑΝΕΙ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΝΗΘΕΙΣ....ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΦΗΝΕΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΑΝ ΕΝΘΥΜΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΕΧΩ ΤΟΣΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΣΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ, ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ? ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΩ ΜΕΛΟ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΛΥ....ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΗΣ, ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΟΥΝ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ....ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΤΕ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ, ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ...ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΠΤΑΣΙΑ.....ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ, ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ....ΜΕ ΓΑΛΗΝΕΥΕΙ ΟΠΩΣ Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ...ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΚΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΑΙΔΙ....ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΝΑΩ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΚΟ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑ ΚΡΥΦΤΟ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ...ΦΕΥΓΕΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΣΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΙ, ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ.....ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΓΚΡΙΖΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ, ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΜΑΣ...ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ....ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΜΑΣ.....ΟΛΟΙ ΘΑ ΓΕΛΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ "ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ" ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ....Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ....ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΛΟΓΙΑ...

"ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ...... "

"http://www.youtube.com/watch?v=_EYkyhjc6FE

OI ΑΓΝΩΣΤΟΙ

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ...ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΘΕ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΚΑΘΕ ΡΥΤΙΔΑ, ΚΑΘΕ ΣΗΜΑΔΙ...ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ, ΤΗΝ ΧΑΡΑ,ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΚΥΤΑΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΖΗΤΑΝΕ, ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΜΑΘΩ...ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ, ΝΑ ΜΕΘΥΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΟΜΩΣ...ΔΥΟ ΓΝΩΣΤΟΙ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΟΒΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΦΤΑΝΩ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ....Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ...ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΓΙ'ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ...ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ...ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΑΝ ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ...ΤΟ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ, ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΟ, ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, ΑΠΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟ....ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΕΙΔΩΛΛΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ...ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΣΟΣ? ΠΩΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ? ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΒΓΑΖΩ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΙΔΕΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. ΕΣΥ....ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΣΕ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ...ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ....

ΟΙ 4 ΕΠΟΧΕΣ

ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. ΜΕ ΔΡΟΣΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΟΥ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΑΡΕΝΕΙΣ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ. ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ, ΜΙΑ ΚΡΥΟ, ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ. ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ, ΣΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΒΟΛΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ, ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ ΧΩΡΙΣ ΟΜΠΡΕΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΗ ΔΡΟΣΙΑ ΤΗΣ, ΝΑ ΜΥΡΙΣΩ ΤΟ ΧΩΜΑ, ΤΑ ΦΥΛΛΑ, ΤΗ ΓΗ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ. ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΗΛΙΟ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΩ ΡΑΚΕΤΕΣ. ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ. ΨΥΧΡΟΣ, ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ....ΚΑΘΟΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΤΖΑΚΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΜΕ, ΛΕΜΕ ΑΝΕΚΔΟΤΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ. ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΚΑΦΕ. ΕΙΣΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ, ΠΥΚΝΟΣ, ΔΥΣΒΑΤΟΣ....ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΣΟΥΧΤΕΡΟ, ΠΟΝΑΕΙ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΠΟΝΑΝΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ ΚΑΙ ΠΑΙΖΩ ΧΙΟΝΟΠΟΛΕΜΟ...ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ, ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΡΑΤΣΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΝΑΜΕ ΕΝΑΝ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΓΕΛΑΓΑΜΕ ΠΟΥ ΠΕΦΤΑΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΟ. ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ. ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΡΩΜΑ, ΓΟΗΤΕΙΑ, ΧΡΩΜΑΤΑ....ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΡΕΛΕΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΟΥ ΚΛΕΒΩ, ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ. ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΣ, ΠΕΡΙΠΛΟΚΟΣ, ΑΛΛΑΖΟΝΑΣ...ΚΟΒΩ ΜΙΑ ΑΝΕΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΝΩ. ΓΙΑ'ΜΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΚΑΥΤΟΣ, ΛΑΜΠΕΡΟΣ, ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ....ΚΑΝΩ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣ. ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕ ΝΗΣΙΑ, ΞΕΦΑΝΤΩΝΟΥΜΕ, ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ. ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΔΗΓΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑΣΤΡΟ ΟΥΡΑΝΟ, ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΜΕ ΜΕΘΑΣ, ΜΕ ΤΡΕΛΕΝΕΙΣ, ΜΕ ΟΔΗΓΕΙΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ. ΠΕΝΤΕ ΦΙΛΟΙ, ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.....ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΠΟΤΕ ΔΑΚΡΥΑ...ΕΜΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΙΚΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ....ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ. ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ....ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΛΩ. ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ...ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΑΣ....

ΣΑΝ ΣΚΙΑ.....

ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΚΡΥΣ ΑΠΛΩΝΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ. ΜΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΕΟΦΩΡΟΣ. ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΣΟΥΧΤΕΡΟ. ΘΟΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΙ ΔΙΑΒΑΤΕΣ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΤΡΕΧΕΙ....ΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΤΙ ΘΕΛΩ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΔΕΝΤΡΑ, ΘΑΛΑΣΣΑ, ΑΣΤΕΡΙΑ...ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΣΥ, ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΟΤΕ ΕΡΧΕΣΑΙ, ΠΟΤΕ ΦΕΥΓΕΙΣ....ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ....ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΑΡΑ ΠΙΑ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΖΟΥΝ, ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΝΕ. ΠΑΤΑΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΓΚΑΖΙ. ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΓΑΛΑΖΙΟ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ Μ'ΑΡΕΣΕΙ. ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ. ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ Κ ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΒΡΑΧΟ. Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΓΕΙΑ, ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΟΛΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ. ΛΕΥΚΟΣ ΚΑΠΝΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΩ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ. ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΕ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΕΣΕΝΑ...ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΚΟΨΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΣ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΑΤΩΣΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ...ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ....ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΖΩ, ΣΕ ΧΤΥΠΑΩ, ΣΕ ΒΡΙΖΩ, ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ...ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ...ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ, Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ...ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΣΕ ΚΟΙΤΑΩ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΤΙ ΓΝΩΡΙΜΟ ΣΤΗ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΤΙ...ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ..ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΜΑΥΡΟ ΒΛΕΠΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ. ΣΟΥ ΛΕΩ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ....ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ, ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΑΙΔΙ, ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΚΕΥΑΖΕΤΕ. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΨΙΘΥΡΟΣ ΣΕ ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ. ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ, ΧΑΝΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙΣ, ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ....ΠΟΣΟ ΑΒΟΗΘΗΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΣΑΙ....ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΑ...ΖΗΣΕ ΕΚΕΙ, ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΟΥ. ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ, ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ....ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

Ο ΒΥΘΟΣ

ΒΡΕΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕ ΛΙΤΑ ΜΑΛΛΙΑ. Ο ΑΕΡΑΣ ΠΑΓΩΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΕΚΕΙ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ. ΚΟΙΤΑΖΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ. ΒΓΑΖΩ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ...ΝΙΩΘΩ ΕΝΑ ΥΓΡΟ ΧΑΔΙ ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ. ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΧΟΝΤΡΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΒΡΟΧΗΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ. ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ, ΣΕ ΑΛΛΟ ΤΟΠΟ, ΜΑΚΡΙΝΟ, ΞΕΝΟ, ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ...ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΟΡΑΤΗ....ΒΛΕΠΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ, ΦΟΡΑΕΙ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ...ΠΛΗΣΙΑΖΩ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΦΕΥΓΕΙ ΜΑΚΡΙΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΠΕΤΑΕΙ ΣΑΝ ΑΕΡΙΚΟ...ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΩ "ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΜΕ, ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ?" ΑΛΛΑ ΔΕΝ Μ'ΑΚΟΥΕΙ....ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ....ΠΡΟΧΩΡΑΩ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ...ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΣΗ ΜΟΥ....ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ ΕΧΕΙ ΑΠΛΩΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΜΕ ΠΑΕΙ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ, ΓΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΤΗΣ, ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΗΣ....ΟΛΑ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΣΑΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ....ΑΓΚΑΛΙΕΣ, ΦΙΛΙΑ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ, ΓΙΟΡΤΕΣ, ΓΕΛΙΑ, ΚΛΑΜΜΑΤΑ, ΕΚΔΡΟΜΕΣ, ΠΑΡΑΛΙΕΣ, ΦΕΓΓΑΡΙΑ....ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ....ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ? ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ...ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ, ΝΑ ΑΓΑΠΩ, ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ....ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΙΚΡΟ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΒΕΒΑΙΟ....ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΕΧΩ....ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ......ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΥΝΙΚΗ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΧΑΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΓΩΤΟ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΑΙΡΝΑΕΙ.....ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ.....ΑΠΛΑ ΤΟ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ.....