ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΕΜΑΤΟ ΜΕ ΠΑΘΟΣ, ΜΕ ΟΜΟΡΦΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΠΟΥ ΑΝ ΣΕ ΤΡΥΠΗΣΟΥΝ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΟΝΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ....Η ΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΡΟΖ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ, ΑΓΝΗ, ΟΜΟΡΦΗ, ΑΘΩΑ, ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΑΓΚΑΘΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΑΛΛΥΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΟΤΑΝ ΤΡΥΠΗΘΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ...Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΝΘΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑΣ, ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ, ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΘΟΥΣ, ΜΟΝΟ ΠΕΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΧΩΜΑ...Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ, ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ, ΒΑΡΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ, ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΛΥΜΜΕΝΟ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΚΛΑΙΓΕΣ, ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΤΟΝΟΥΣ ΤΟ ΜΑΚΕ UP  ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΧΛΩΡΟ, ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΠΕΣΕ Η ΒΡΟΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΩ ΛΙΓΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΘΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΩ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ....ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ.....ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ ΕΓΩ ΘΑ ΦΥΓΩ ΟΧΙ ΣΑΝ ΑΓΕΡΟΧΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ, ΣΑΝ ΕΝΑ ΧΑΜΟΜΗΛΙ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΑΤΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΩΣΤΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΡΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΜΑ, ΩΣΤΕ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΩ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΜΟΥ....