ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΘΩ.....

ΛΕΝΕ ΟΣΟ ΖΩ ΜΑΘΑΙΝΩ...ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ?ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΟΙ....? ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ...ΒΙΩΝΩ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ...ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΠΑΙΡΝΑΝΕ...ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΤΟ ΛΕΝΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΤΩΡΑ...?ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΝΕΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ?ΠΟΣΟ ΧΑΜΗΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ?ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ....ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΛΥΓΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ....ΤΟΤΕ ΝΙΩΘΩ ΜΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ...ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΕΜΑΤΟ ΜΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΦΑΣΑΡΙΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΒΟΙ.....ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΛΕΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΛΛΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΕ....ΤΟΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ..?ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΟΣΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΣ.....ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΣΥ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ....ΑΛΛΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ, ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΕΙ ΠΙΣΩ, ΠΑΕΙ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ....ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ? ΤΟΤΕ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΣΥΡΘΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΥΜΑ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΜΕ ΒΓΑΛΕΙ, ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ, ΝΑ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΩ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ....