ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ

ΖΗΣΑΜΕ ΜΑΖΙ, ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΖΙ, ΚΛΑΨΑΜΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑΜΕ ΜΑΖΙ...ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ, ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ....ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ? ΕΡΩΤΑΣ, ΑΓΑΠΗ, ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ..ΛΕΞΕΙΣ ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΝ....ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ...ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ, ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΛΟΥΒΙ....ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ...ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ Μ'ΑΦΗΝΟΥΝ....ΤΟ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟ, ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟ...ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΡΟ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ. ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΚΟΙΤΙΟΥΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΑΛΛΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΑ.....ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΑΜΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ?ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ? ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΑ ΧΑΔΙ, ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΕΝΑ ΦΙΛΙ...ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ....ΞΕΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ, ΑΔΕΙΕΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ, ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ....ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΡΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΔΑΚΡΥΩΝ.....ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ....ΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΟΣΟ ΞΑΦΝΙΚΑ, ΤΟΣΟ ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ.....ΒΑΡΥΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟΥΣ....Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΖΕΣΤΑΝΕΙ.....ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΑΝΤΑ.......ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΩΣΩ 'Η ΜΑΛΛΟΝ ΣΑΣ ΕΝΩΣΑ ΑΔΙΚΑ....ΕΓΩ ΕΦΤΑΙΞΑ.....ΣΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΑ.....ΤΩΡΑ ΕΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΤΕ.....ΚΑΙ Ο ΒΟΡΙΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΑ....ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΣΑΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΑΝΕΜΟ....ΙΣΩΣ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ Ο ΕΝΑΣ ΒΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΝΟΤΙΑ....ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΝΑ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΑΩ.....