OI ΑΓΝΩΣΤΟΙ

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ...ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΘΕ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΚΑΘΕ ΡΥΤΙΔΑ, ΚΑΘΕ ΣΗΜΑΔΙ...ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ, ΤΗΝ ΧΑΡΑ,ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΚΥΤΑΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΖΗΤΑΝΕ, ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΜΑΘΩ...ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ, ΝΑ ΜΕΘΥΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΟΜΩΣ...ΔΥΟ ΓΝΩΣΤΟΙ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΟΒΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΦΤΑΝΩ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ....Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ...ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ...ΓΙ'ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ...ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ...ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΑΝ ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ...ΤΟ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ, ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΟ, ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, ΑΠΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟ....ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΕΙΔΩΛΛΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ...ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΣΟΣ? ΠΩΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ? ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΒΓΑΖΩ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΑΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΙΔΕΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. ΕΣΥ....ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΣΕ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ...ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ....