ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ....ΕΔΩ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ....ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΩ, ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΔΩ....ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ,ΣΑΝ ΝΑΥΑΓΟΣ ΣΕ ΝΗΣΙ ΕΡΗΜΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΜΟΡΦΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ...ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ....ΟΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΑΠΛΟ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ, ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ....ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ...ΑΝΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΙΑΡΟΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΜΟΥ...ΙΣΩΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΤΩΝΩ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ??ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΕΑΤΕΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΕΡΓΟ.....ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΟΜΩΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΞΕΧΝΑΝΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΕΣ, ΞΕΧΝΑΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ...ΞΕΧΝΑΝΕ......ΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΜΙΑ ΡΩΓΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΞΕΧΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ.....ΚΑΘΕ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΑΝΑΒΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΟΡΓΗΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΠΕΝΔΥΣΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ "ΚΡΕΜΑΣΕ"......Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΕ ΖΩΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΟΥΜΕ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ή ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΜΑΣ....?