ΣΤΑ ΠΙΟ ΒΑΘΕΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ.....ΦΕΡΝΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΑΘΩΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ....ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ......ΚΟΙΤΑΞΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΕΨΑΞΑ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΑΝΑΒΙΩΣΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ.....ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΓΕΜΑΤΟ ΕΛΠΙΔΕΣ......ΕΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ.....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΖΟΥΣΑΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΦΕΡΘΟΥΜΕ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ......ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ...ΑΝ ΜΠΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ.....ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΛΟΓΙΚΗ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ...ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ....ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΤΡΥΓΙΡΙΖΟΥΝ, ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ....ΕΤΣΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ, ΦΑΝΤΑΖΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΗ.....ΣΗΜΕΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΩ ΝΟΗΜΑ.....ΞΕΡΩ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ...ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΦΤΑΙΝΕ ΦΟΒΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ, ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΜΕ ΠΙΚΡΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΦΤΑΙΝΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΗΞΕΡΑ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΓΕΛΑΣΤΙΚΑ.....ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ....ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ, ΧΩΡΙΣ ΔΟΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ, ΠΕΡΙΤΡΥΓΙΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΓΕΛΑΕΙ.....ΓΕΛΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΕ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΑΥΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ....ΤΟΝ ΜΙΣΩ....ΤΟΝ ΖΗΛΕΥΩ.....ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ....ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ....ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.....ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.....ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ.......
0 όνειρα στην παγίδα:
Δημοσίευση σχολίου